Powroty, hej powroty...

Pamiętam ten dzień jak dziś.
To była sobota. Ranek.
Na każdym z trzech testów pojawiła się ta druga kreseczka. Nie skakaliśmy z radości, bo chcieliśmy poczekać na potwierdzenie od lekarza.
Już w poniedziałek stawiłam się u swojej pani doktor (teraz już wiem, że nie była ona dobrym wyborem).
Potwierdziła to, co już wiedzieliśmy od soboty.
Wypisała kartę ciąży, dała skierowanie na USG i zleciła badania.
I tak się zaczęła nasza przygoda z Kropkiem.

Pogodo, jak Cię rozgryźć?

Wszędzie możemy spotkać prognozy pogody. W gazetach, w telewizji, w radio, nawet w telefonach. Ale czy się sprawdzają? Czasem tak, czasem nie.
Całe moje życie Ojciec mój recytował fragment wierszyka, który mówił w jaki prosty sposób przewidzieć pogodę.
Zaczęłam grzebać w internecie by znaleźć ten tekst i poznać ciąg dalszy.
Czy autorem jest Krzysztof Baranowski, tego do końca nie wiem, jednak znalazł się on w książce autorstwa kapitana.

Jesteśmy niewidzialni...

Niby człowiek swoje waży i zajmuje jakąś tam przestrzeń, a mimo to pozostaje niezauważony. Cieszyć się z tego, czy nie, sama nie wiem. Wiem z kolei, że w pewnych sytuacjach kołek w gardle staje ze zdumienia i słowa wydusić nie jestem w stanie.
I dziś był taki dzień.
Do obiadu jakoś nam zleciało. A to śniadanko, a to klocuszki, jakaś książeczka, jakieś wygłupy. Nie planowana wizyta u sąsiadów, drzemka, obiad, trochę płaczu. Klasyka gatunku.
Gdy młode zaczęło wariować, postanowiłam ruszyć na miasto. Nasz cel - C.H. Riviera - rozsławione ostatnio przez bezmyślnego ojca.

Zielono mi

Decyzja zapadła, niemalże, natychmiastowo. Jeden telefon od mojego kuzyna i już wiedziałam gdzie spędzimy weekend (miniony).
Spakowani i uzbrojeni w podróżne przekąski, ruszyliśmy z Dziadkiem w kierunku Zielonej Góry.
Trochę obawiałam się tej podróży, bo nie wiedziałam jak Łukaszek ją zniesie.
W piątek w godzinach pośniadaniowych wsiedliśmy w autko i ruszyliśmy w kierunku na Człuchów.

Samo_Się. Odcinek 3.

Z projektowych zmagań wypadł nam jeden odcinek. W sumie nie wiem dlaczego. Zapewne z braku kreatywności. Wszem wiadome przecież jest, że Matka do kreatywnych nie należy, więc zapewne pomysłu nie było.

W tym odcinku, pt. "Nibylandia, czyli wszystko jest możliwe" też nie zamierzaliśmy brać udziału, ponieważ w trakcie jego trwania Miś nie przejawiał ochoty w działaniach możliwie niemożliwych. Do Nibylandii się nie kwalifikował.

Ale co to?

Jednak mała relacyjka będzie.

Lubimy prezenty

Wczoraj Miś miał Dzień Dziecka. Taki od Dziadkowy.
Już pomijam fakt, że gdy widzi Dziadka to pieje z zachwytu. Jednak gdy zobaczył prezent, który Dziadek mu sprezentował, zapiał jeszcze bardziej.
Jest to zestaw klocków Lego Duplo. Takich z ciuchcią i torami.
Rozłożyłam więc małemu wersję mini na stoliku by się nacieszył. Skubany wiedział nawet gdzie trzeba nacisnąć by pociąg ruszył. A jak się przy tym zacieszał :)