Słów kilka

Podstawa dobrej komunikacji? Rozmowa!
Moje dziecko doskonale to rozumie, choć nie zawsze dobrze to wykorzystuje :)

Nie raz zdarza się, że chcąc przekazać nam coś, co bardzo go frapuje, mocno się denerwuje nie mogąc znaleźć odpowiedniego słowa. Robi się czerwony. Tupie nogami. Wymachuje rękoma i strasznie się dodatkowo opluwa. Na koniec, gdy widzi nasze zatroskane twarze, pełne niezrozumienia, wykrzykuje: ROZUMIESZ, KOBIETO! (chyba wychodzi z przekonania, że to ja jestem winna tej całej konsternacji).
Najciekawiej jednak jest wtedy, gdy proszę brzdąca o powtórzenie słowa, którego wymowa wymaga szlifu. Tak na przykład było z marchewką:
-Mamo, chce mafefke.

-A co to mafefka?
-Mafefka! Takie warzywo!
-Aaaa...marchewka!
-Tak, mafefka.
-Powiedz ładnie - marrrcheWka!
-MaaafeFka! Poprosze :DEmotikon grin

i jogurcikiem:

-Mamo, daj ogurcik.

-A powiesz ładnie?

-Poporszę :)

-A co poprosisz? Jak to się nazywa?

-OoogUrCIk!

-Misiu, JoGURcik.

-Jogurcik, poproszę.

Gdy idziemy do przedszkola i proszę go by podał mi rękę, odmawia, twierdząc, że zimno mu w ręce więc woli w kieszeni potrzymać. No tak, bo lepiej wpaść pod auto niż mieć zimne palce.

Dzisiaj zapytany, dlaczego zrobił siusiu w majtki, odrzekł, że chciał klocki układać. (???)

A reszty to się sama, Matko domyśl :)

A jak Wasze dzieci się z Wami komunikują?

Emotikon smile